Wanneer ouders beslissen niet verder samen te leven heeft dit gevolgen met betrekking tot de fiscale voordelen betreffende de kinderen. Enerzijds heeft men de impact met betrekking tot het fiscaal voordeel van kind ten laste (art 132 WIB1992) en anderzijds heeft het impact met betrekking tot de fiscale aftrek van betaalde onderhoudsgelden (art 104,1° WIB1992).
Geen probleem als …
Indien het kind voornamelijk bij één van de ouders verblijft, stellen zich hier geen problemen. De partner bij wie het kind voornamelijk verblijft, neemt het kind fiscaal ten laste en de andere partner kan het effectief regelmatig betaalde onderhoudsgeld voor 80 % in mindering brengen van zijn belastbaar inkomen.
Wel fiscale optimalisatie indien …
De fiscale co-ouderschapsregeling die is opgenomen in art 132bis WIB1992 is slechts van toepassing voor zover de ouders gezamenlijk het ouderlijke gezag over hun gemeenschappelijke kinderen uitoefenen én de huisvesting van de kinderen gelijkmatig is verdeeld over beide ouders. De gelijkmatige verdeling van huisvesting moet op 1 januari van het aanslagjaar blijken uit
- Ofwel een (kosteloos) geregistreerde of door een rechter gehomologeerde overeenkomst (bv. bij echtscheiding door onderlinge toestemming).
In deze overeenkomst moet uitdrukkelijk worden vermeld- Dat de huisvesting over het kind gelijkmatig wordt verdeeld;
- Het akkoord tot verdeling van de belastingvrije toeslagen (= “de fiscale clausule”).
- Ofwel uit een rechterlijke beslissing.
De beslissing moet, in tegenstelling tot de overeenkomst, geen fiscale clausule bevatten. Eens de rechter beslist heeft tot de gelijkmatige verdeling van de huisvesting van de kinderen, zullen de belastingvrije toeslagen moeten worden verdeeld.
Dit heeft fiscaal volgende consequenties :- Gelijkmatige verdeling van de toeslagen op de belastingvrije som voor kinderen ten laste;
- Gelijkmatige verdeling van de toeslagen voor kinderen jonger dan drie jaar (enkel van toepassing voor zover er geen belastingvermindering voor kosten voor kinderopvang worden ingebracht);
- Volledige bijkomende toeslag voor de alleenstaande met kinderen ten laste (dus niet te verdelen).
Opgelet fiscaal co-ouderschap is niet steeds aan te bevelen aangezien:
- De regeling stopt wanneer de kinderen de leeftijd van 18 jaar bereiken;
- Er geen onderhoudsgeld in mindering kan gebracht worden.
Een klein voorbeeld:
An en Piet beslissen in december om uiteen te gaan en vragen zich af of het fiscaal voordelig is om fiscaal co-ouderschap toe te passen voor hun twee kinderen of beide bij An te domiciliëren. Er zullen geen onderhoudsgelden worden betaald door de ene ouder aan de andere.
Zonder co-ouderschap heeft An recht op een verhoging van de belastingvrije som voor twee kinderen ten laste van € 3.880) en als alleenstaande ouder van € 1.510 of samen € 5.390 aan belastingvrije som.
Met co-ouderschap:
- Heeft An recht op de helft van de belastingvrije som voor kinderen ten laste ad. €1.940 en de belastingvrije som voor alleenstaande ouder van € 1.510 euro. Dit geeft een totale belastingvrije som van € 3.450 voor An.
- Heeft Piet recht op de helft van de belastingvrije som voor kinderen ten laste ad. € 1.940 euro en de belastingvrije som voor alleenstaande ouder van € 1.510 euro. Dit geeft een totale belastingvrije som van € 3.450 voor Piet.
- De totale belastingvrije som voor kinderen ten laste voor beide ouders samen bedraagt € 6.900
Indien er onderhoudsgelden voor de kinderen zouden worden betaald door Piet, dan zal het, afhankelijk van de hoogte van deze onderhoudsgelden, toch fiscaal voordeliger zijn om geen fiscaal co-ouderschap toe te passen.
Een persoonlijke benadering en berekening is dus in alle gevallen noodzakelijk en kan financieel heel wat fiscaal en of sociaal voordeel opleveren.
