Daarbij moeten we wel een dubbel onderscheid maken: enerzijds heb je zowel fiscale verliezen van het boekjaar zelf en overgedragen fiscale verliezen uit vorige boekjaren. Anderzijds heb je fiscale verliezen die hun oorsprong in België vinden t.o.v. in het buitenland geleden fiscale verliezen. Er kan zich een ‘buitenlandse bron’ voordoen wanneer de Belgische vennootschap (BelCo) in kwestie daar een vaste inrichting (‘VI’) heeft dan wel vastgoed. Hierna hebben we het vooral over een buitenlandse VI, de spelregel voor buitenlands vastgoed is echter gelijkaardig. België heeft recent zijn belastingwetgeving aangepast, weliswaar met de nodige horten en stoten. Kortom, de hoogste tijd voor een stand van zaken. U gaat er best wel even bij zitten …
Boekhoudkundige vs. fiscale verliezen
Om te beginnen willen we aanstippen dat er een verschil is tussen de boekhoudkundige verliezen en fiscale verliezen. Doorgaans zijn de laatstgenoemde kleiner dan de boekhoudkundige verliezen. Dit wordt verklaard door het feit dat niet alle boekhoudkundige kosten (volledig) fiscaal aftrekbaar zijn (bv. auto- en restaurantkosten).
Algemene regel: onbeperkte overdraagbaarheid van fiscale verliezen
De algemene regel in België is duidelijk en aantrekkelijk: wanneer BelCo een negatief fiscaal resultaat van het boekjaar heeft, dan is dit fiscaal verlies onbeperkt overdraagbaar in de tijd. Voorwaarde is wel dat die fiscale verliezen niet vroeger onder vennoten werden verdeeld en dat – wanneer het fiscale verliezen uit een verdragsland betreft – deze niet eerst zijn afgezet tegen winsten uit dat land.
Volledigheidshalve, maar fel samengevat, melden we ook dat wanneer de belastbare basis 1.000.000 EUR overtreft, het deel van de marktconforme belastbare basis tot 1.000.000 EUR volledig weg te strepen is tegen fiscale verliezen. Echter, 30% van het deel boven die drempel kan niet worden gecompenseerd met fiscale verliezen en is dus sowieso belastbaar aan 25%. Dit resulteert in een minimale effectieve belastingvoet van 7,5% voor BelCo in de assumptie dat BelCo voldoende voorafbetalingen heeft gedaan.
Wat bij fiscale verliezen uit niet-verdragsland?
Wanneer BelCo een VI heeft in een land waarmee België geen dubbelbelastingverdrag heeft afgesloten, is de wet niet gewijzigd. Winsten van een dergelijke VI zijn onverkort belastbaar aan 25% VennB. De positieve keerzijde van de medaille is dat fiscale verliezen die afkomstig zijn uit een dergelijk land fiscaal aftrekbaar zijn voor BelCo in België.
Wat bij fiscale verliezen uit verdragsland voor boekjaren die aanvangen vanaf 1 januari 2020?
Wanneer BelCo een VI (of vastgoed) in een land heeft waarmee België een dubbelbelastingverdrag heeft afgesloten, zijn de netto winsten toewijsbaar aan de VI (of vastgoed) doorgaans volledig vrij van VennB. in België. Dat is logisch, want het dubbelbelastingverdrag zal de heffingsbevoegdheid aan die bronstaat (waar de VI of het pand is gelegen) toewijzen.
Welnu, hoe verhoudt deze voorkomingsregel zich nu t.o.v. de fiscale aftrekmogelijkheden in België van fiscale verliezen die zijn geleden in een verdragsland? Op het gevaar vooralsnog te verdwalen, volgt hierna een korte bloemlezing van dit fiscale bos met zijn diverse bomen waarbij we reeds rekening houden met de meest recente wetswijzigingen:
Sinds 2020 zijn de fiscale verliezen uit een verdragsland slechts aftrekbaar voor VennB. doeleinden in België wanneer deze verliezen ‘definitief’ zijn en de VI (of het pand) in de EER gelegen is én voor zover die definitieve verliezen ook niet worden afgezet tegen winsten uit dat land. Een schoolvoorbeeld van een dergelijke situatie is de vervreemding van het buitenlands pand of de sluiting van de buitenlandse VI. De verliezen blijven wel pas definitief als er door BelCo in dat land binnen de 3 jaar niet opnieuw activiteiten worden opgestart: immers, als dat zou gebeuren, worden die vroegere 'definitieve' verliezen weer aan de Belgische belastbare basis toegevoegd in de mate dat ze voorheen afgetrokken zijn. Het nog niet gebruikte deel van die vermeende definitieve verliezen verdampt dan uiteraard. Niet onbelangrijk: sedert de Brexit is de UK geen EER-land meer!
Omgekeerd: verliezen uit een niet-EER verdragsland en niet-‘definitieve’ verliezen uit een EER-land zijn voortaan sowieso niet fiscaal aftrekbaar in België en zijn ook niet meer overdraagbaar naar volgende boekjaren. Dit tweeledig aftrekverbod van buitenlandse fiscale verliezen vindt toepassing ongeacht of de buitenlandse staat voorziet in de (juridische) mogelijkheid om de plaatselijke fiscale verliezen al dan niet af te trekken of te verrekenen. Hoe gebeurt dat dan concreet in de VennB. aangifte? Welnu, BelCo moet het positief bedrag van de niet-aftrekbare buitenlandse verliezen opnemen in code 1419 ‘Verliezen van buitenlandse oorsprong die niet in aanmerking worden genomen om de belastbare grondslag vast te stellen’. Immers, deze buitenlandse verliezen zijn eerder uit het boekhoudkundig resultaat getild - en komen dus tot uiting in de beweging van de reserves in de VennB. aangifte van BelCo - en worden via code 1419 weer aan de belastbare basis toegevoegd.
Wat met pre-2020 fiscale verliezen uit een verdragsland?
Wanneer BelCo in een verdragsland fiscale verliezen geleden heeft in een boekjaar dat aangevangen is vóór 1 januari 2020, dan is een belastingaftrek van die buitenlandse fiscale verliezen in België pas mogelijk in de mate dat ze bij verdrag vrijgestelde winst overtreffen en wanneer BelCo heeft aangetoond dat:
- het fiscaal verlies niet in aftrek genomen is van de belastbare basis van de VI in het buitenland;
- en de VI in het buitenland niet overgedragen is ingevolge een fusie, splitsing, inbreng of een gelijkgestelde verrichting.
Wat met de ‘recapture’ regel?
Voor een goed begrip: een recapture regel geeft invulling aan het verbod op dubbele verliescompensatie, nl. een zelfde bedrag mag niet en in België en in het land van de VI worden afgetrokken.
Wanneer een fiscaal verlies uit een verdragsland – waarbij het toepasbare dubbelbelastingverdrag voorziet in een gehele of gedeeltelijke vrijstelling van verdragswinsten - is ontstaan voor 1 januari 2020 en voorheen is afgetrokken van Belgische of niet bij verdrag vrijgestelde winst, dan wordt op het moment van gebruik van diezelfde fiscale verliezen in het verdragsland de belastbare basis in België als volgt verhoogd: (a) ofwel met het proportioneel deel van de buitenlandse fiscale verliezen waarvan BelCo niet meer kan aantonen dat ze in het verdragsland niet zijn gebruikt, (b) ofwel ingeval van overdracht van de buitenlandse VI in het kader van een inbreng, fusie, splitsing of een gelijkaardige verrichting, met het resterende deel van de buitenlandse fiscale verliezen wat nog niet werd toegevoegd aan het belastbaar inkomen. Met ‘resterend deel’ wordt vermoedelijk gedoeld op het deel van de buitenlandse fiscale verliezen dat in België nog niet eerder het voorwerp van een recapture correctie heeft uitgemaakt. In de VennB aangifte krijgt die recapture bepaling vorm door de betrokken buitenlandse verliezen te vermelden in code 1485.
Volledigheidshalve: wanneer een buitenlands fiscaal verlies vanaf 2020 ontstaat in een verdragsland zal de recapture regel in beginsel geen uitwerking meer kennen.
Bent u toch verdwaald geraakt in het bos vol fiscale verliezen? Neem dan gerust contact op met onze experten.
